Loading...
topic
Αρχική Σελίδα  /  Blog  /  Στεγανοποιητικές μεμβράνες από πολυουρεθάνη και πολυουρία

Blog

ΣΤΕΑΓΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΜΕΜΒΡΑΝΕΣ ΑΠΟ ΠΟΛΥΟΥΡΕΘΑΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΟΥΡΙΑ

Το 1937, ο διευθυντής ερευνών, Otto Bayer, εργαζόταν στην ανάπτυξη συνθετικής ίνας παρόμοιας με τα πολυαμίδια. Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων του χρησιμοποίησε μια αντιδραστική ομάδα που σχημάτισε ουρεθάνη όπου σε επαφή με το οινόπνευμα γεννήθηκαν οι πολυουρεθάνες. Η χρήση της πολυουρεθάνης ήταν για αρκετά χρόνια άγνωστη . Μετά από έρευνα και πειράματα μιας δεκαετίας ήρθε η εφεύρεση της πρώτης μηχανής επεξεργασίας της και έτσι τέθηκαν τα θεμέλια για τα τρέχοντα προϊόντα αφρού πολυουρεθάνης. Το 1979 ο πρώτος αφρός ειδικά σχεδιασμένο για μόνωση κτιρίων ήταν πλέον γεγονός.

Η μεμβράνη πολυουρεθάνης αναπτύχθηκε ως προϊόν ειδικά σχεδιασμένο για συνεχή και εντελώς προσκολλημένη στεγανοποίηση. Αυτή η διαδικασία έφερε επανάσταση στις τεχνικές στεγανοποίησης προσφέροντας ένα σύστημα χωρίς ενώσεις , οι οποίες θα μπορούσαν να προσαρμοστούν σε οποιοδήποτε σχήμα επιφάνειας, παρέχοντας παράλληλα άριστες μηχανικές ιδιότητες και αντοχή. Ήταν μια σημαντική βελτίωση σε σχέση με τα υπάρχοντα ακρυλικά συστήματα, τα οποία παρουσίασαν δυσκολίες στις flat περιοχές χωρίς κλίσεις.

Το 1990 ο Mark S Barton και Mark Schlichter κατοχυρώθηκαν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας αφού ανάπτυξαν την δύο συστατικών πολυουρία. Οι γρήγορες ιδιότητες ξήρανσης και η αντίσταση στην υγρασία την έκαναν ιδανική για στεγανοποίηση μεγάλων επιφανειών.

Χημικός δεσμός                                                       

Πολυουρεθάνη:

Η μεμβράνη πολυουρεθάνης σχηματίζεται από την αντίδραση ισοκυανίου και πολυόλη με την παρουσία καταλύτη.

Οι πολυουρεθάνες αντιπροσωπεύουν ένα από τα πιο ευπροσάρμοστα πολυμερή ανάλογα με την πολυόλη και το ισοκυάνιο που χρησιμοποιείται. Έχει την  δυνατότητα να ληφθεί ένα άπειρο φάσμα προϊόντων από το πιο άκαμπτο στο πιο ευέλικτο, με τις μεμβράνες πολυουρεθάνης να αποτελούν το τελευταίο άκρο της κλίμακας.

Χημικός δεσμός:

Πολυουρία:

Η πολυουρία είναι προϊόν μιας ένωσης μεταξύ ισοκυανιού και διαφόρων πολυαμινών. Σε αντίθεση με την πολυουρεθάνη δεν απαιτεί καταλύτη, καθώς η ένωση είναι ισχυρότερη και ταχύτερη με διπλούς χημικούς δεσμούς. Είναι ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες και την υγρασία, αν και είναι απαραίτητο ότι η επιφάνεια πρέπει να είναι ξηρά για να εξασφαλίσει την κατάλληλη προσκόλληση.

 

Προϊόντα:                                                  

Πρόκειται για δύο στεγανωτικές μεμβράνες που παρουσιάζουν πολύ διαφορετικές χημικές και μηχανικές ιδιότητες. Λόγω των χαρακτηριστικών τους, το κόστος και τις μεθόδους εφαρμογής τους έχουν σχεδιαστεί για διαφορετικούς σκοπούς.

Τα πρώτα ερωτήματα που πρέπει να θέσουμε είναι τα εξής:

Τι είδους επιφάνεια απαιτεί στεγανοποίηση; Έχουμε διαθέσιμο εξοπλισμό ψεκασμού; Μπορούμε να φτάσουμε στην επιφάνεια με αυτόν τον εξοπλισμό; Ποιες είναι οι απαιτήσεις για την εργασία; Ποιος είναι ο Προϋπολογισμός?

Μετά τις απαντήσεις  στα ερωτήματα αυτά και με τον ακόλουθο πίνακα ως οδηγό, θα είμαστε σε θέση να λάβουμε μια απόφαση σχετικά με το προϊόν η οποία αρμόζει καλύτερα για τον σκοπό μας.